چرا برخی افراد در روابط عاشقانه احساس خطر می‌کنند که همه چیز باید کامل باشد؟

احساس ناامنی و اضطراب در روابط عاشقانه، پدیده‌ای رایج است که ریشه در عوامل مختلفی دارد. این احساس می‌تواند به شکل‌های گوناگونی بروز کند، از جمله اصرار بر “کامل بودن” همه چیز. اما چرا برخی افراد در روابط خود این‌قدر نگران بی‌نقص بودن هستند؟

گذشته در روابط قبلی

این عوامل می‌توانند به طور مجزا یا ترکیبی، باعث ایجاد این احساس خطر و نیاز به کامل بودن در روابط عاشقانه شوند. درک این ریشه‌ها، اولین قدم برای تغییر الگوهای رفتاری ناسالم و ایجاد روابطی سالم‌تر و رضایت‌بخش‌تر است.

به جای تمرکز بر کمال، تلاش کنید تا با پذیرش نقص‌ها، برقراری ارتباط با صداقت و ایجاد صمیمیت عاطفی، یک رابطه سالم و پایدار بسازید.

1. ترس از آسیب پذیری:

افرادی که کمال‌گرا هستند، اغلب از نشان دادن نقاط ضعف خود می‌ترسند. آنها می‌ترسند که اگر نقصی نشان دهند، طرف مقابل آنها را ترک کند یا به آنها آسیب بزند. این ترس از آسیب‌پذیری، آنها را وادار می‌کند تا یک تصویر بی‌نقص از خود ارائه دهند و هرگونه نقص و اشتباهی را پنهان کنند. آنها باور دارند که فقط با کامل بودن می‌توانند عشق و پذیرش را به دست آورند. در نتیجه، رابطه را به عنوان یک صحنه نمایش می‌بینند که در آن باید بهترین بازی خود را ارائه دهند. این استراتژی دفاعی، مانع ایجاد صمیمیت و ارتباط عمیق در رابطه می‌شود. ترس از طرد شدن، ریشه اصلی این رفتار است. آنها تصور می‌کنند که نقص‌ها مساوی با عدم دوست‌داشتنی بودن است.

2. تجربیات گذشته آسیب‌زا:

تجربیات تلخ گذشته، مخصوصا در روابط عاطفی، می‌تواند باعث شود که فرد برای محافظت از خود، استانداردهای بسیار بالایی تعیین کند. شاید در گذشته به خاطر داشتن نقصی مورد انتقاد یا تحقیر قرار گرفته باشند و این تجربه در آنها حک شده باشد. این تجربیات باعث ایجاد باورهای منفی در مورد خود و دیگران می‌شود. آنها باور می‌کنند که دیگران نیز مانند افراد گذشته، به دنبال نقص‌ها در آنها خواهند بود. در نتیجه، سعی می‌کنند با کامل بودن، از تکرار تجربه تلخ گذشته جلوگیری کنند. این رفتار، نوعی مکانیسم دفاعی برای جلوگیری از آسیب بیشتر است. تکرار الگوهای رفتاری گذشته، حتی اگر مخرب باشد، به دلیل آشنا بودن، احساس امنیت کاذب ایجاد می‌کند.

3. کمال‌گرایی:

کمال‌گرایی یک ویژگی شخصیتی است که در آن فرد برای رسیدن به استانداردهای بسیار بالا و اغلب غیر واقعی، تلاش می‌کند. این افراد، خود و دیگران را بر اساس این استانداردها قضاوت می‌کنند و در صورت عدم دستیابی به آنها، احساس ناامیدی و شکست می‌کنند. در روابط عاطفی، کمال‌گرایی می‌تواند به صورت تلاش برای داشتن یک رابطه “کاملا مطلوب” و بدون نقص ظاهر شود. آنها انتظار دارند که طرف مقابلشان تمام نیازهای آنها را برآورده کند و هیچ‌گاه اشتباه نکند. این انتظارات غیر واقعی، باعث ایجاد تنش و نارضایتی در رابطه می‌شود. کمال‌گرایی، تمرکز را از لذت بردن از رابطه به سمت دستیابی به یک هدف غیر ممکن سوق می‌دهد. افراد کمال‌گرا، به ندرت از دستاوردهای خود راضی هستند و همیشه به دنبال بهتر شدن هستند.

4. عزت نفس پایین:

افرادی که عزت نفس پایینی دارند، معمولاً ارزش خود را به دستاوردها و تایید دیگران وابسته می‌کنند. آنها باور ندارند که به خاطر خودشان ارزشمند هستند و باید برای به دست آوردن عشق و پذیرش، تلاش زیادی کنند. در روابط عاطفی، این عزت نفس پایین می‌تواند به صورت تلاش برای “کافی بودن” برای طرف مقابل ظاهر شود. آنها سعی می‌کنند با انجام تمام کارها به بهترین شکل ممکن، رضایت طرف مقابل را جلب کنند و از دست دادن او جلوگیری کنند. این رفتار، باعث فرسودگی و احساس نارضایتی در فرد می‌شود. آنها در واقع، به جای اینکه خودشان باشند، نقشی را بازی می‌کنند که فکر می‌کنند طرف مقابل می‌خواهد. وابستگی شدید به تایید دیگران، باعث می‌شود که فرد در رابطه، احساس استقلال و قدرت نداشته باشد.

5. باورهای غیرمنطقی در مورد عشق:

برخی از افراد، باورهای غیرمنطقی در مورد عشق دارند که باعث می‌شود استانداردهای بسیار بالایی برای روابط خود تعیین کنند. مثلا ممکن است باور داشته باشند که “عشق واقعی باید بدون هیچ تلاشی به دست آید” یا “اگر واقعاً عاشقم باشند، باید تمام نیازهایم را بدانند و برآورده کنند”. این باورها، unrealistic expectations را ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که فرد از روابط خود ناراضی باشد. آنها انتظار دارند که رابطه مانند فیلم‌های رمانتیک باشد و هرگز با چالش مواجه نشود. این باورها، مانع از پذیرش واقعیت و تلاش برای بهبود رابطه می‌شود. عشق واقعی نیازمند تلاش، تعهد و پذیرش نقص‌های یکدیگر است. باورهای غلط در مورد عشق، می‌تواند به روابط آسیب جدی وارد کند.